έτσι, καμώθηκε ο Οκτώβριος

Έτσι, προβάλλεται ο Οκτώβριος.
Στη θάλασσα σημειώνοντας, αντί για πατρίδα,
στον ορίζοντα κάβους και γιαλούς.
Κι οι βάρκες χάνονταν κι επέστρεφαν.
Οι άνδρες ομολογούσαν μυστικά
κρυμμένοι σε τυλιγμένα δίχτυα και τα κορίτσια εθελοτυφλούσαν.
Τα μυστικά μυστήρια ήταν.

Οι βροχές, καθώς ήρθαν, άλωσαν τον Αύγουστο.
Έτσι, καμώθηκε ο Οκτώβριος. Επιθετικός και γκρίζος.
Λες κι ο Θεός ανέβαλε το ξύπνημα
για χάρη του ανθρώπου. Ήταν ο μόνος που αγάπησε στο σύμπαν Του,
τέλεια, όπως φτιαγμένος ήταν.
Έτσι, φτιάχτηκε κι ο Οκτώβριος.
Η μάνα να ζυμώνει με τα βρεγμένα χέρια της το αλεύρι και τ' αλάτι. Να σκούζει στις πληγές της
για ν΄ανατέλλει στους ατμούς.

Έτσι, καμώθηκε ο Οκτώβριος.
Μύρο να στάζει η αυλή μου.Ποιος δράκος αντρειεύτηκε στο πέρασμα του;
Σαν Απρίλιος ροβόλησε από μπροστά μου.
Πατέρας με φτερά και εσώρουχα δεμένα στις παλάμες.
Κι η γειτονιά μοσχοβολούσε. Κυμάτιζε το σύμβολο ως άλλη πίστη.
Το μπλε του ουρανού και το λευκό των Κυκλαδίτικων τροπαιοφόρων.
Έτσι, κυμάτιζε κι ο Οκτώβριος.
Οχτώ οι σάλπιγγες. Οχτώ τα θρύψαλα.

Θ' ανταμώσουμε στο πέρας του.
Δεν κρατάει ο κύκλος του πολύ. Μόνο η νύχτα μεγεθύνεται.