Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

ο φάρος της οδού χαλκέων

Κάποιο φωτάκι στα μισά ν' αργοσβήνει
λες και το χάλασε στο χιόνι ο χειμώνας
σε μια αλληγορία ο φόβος με αφήνει
κι αν σ' αγαπούσα έχει περάσει κι ο αιώνας

Κάθε μου νιότη να περνά
στα λιγοστά της τα φανάρια
Εκείνο που φωτίζει
μου γράφει ακόμα

Κι όπως γυρνώ απ΄ της στιγμής
των άλογων τα χαλινάρια
τ' αμάξια τους φροντίζει 
ένα άλλο σώμα

Φωτάκι εδώ, φωτάκι εκεί
στα χρώματα ο ήχος να χτυπάει
Φωτάκι εδώ, φωτάκι εκεί
στον ίδιο προορισμό η αγάπη πάει

Κάποιο φωτάκι της οδού που μεγαλώνει
άνθρωποι παίρνουν το μετρό  της λεωφόρου
μες στις παλάμες τους η μέρα με οθόνη
να γράφεται στο κύμα κάποιου ιστιοφόρου