Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

25η ώρα

Εικοσιτέσσερις ώρες· και μετά;

Η επικάλυψη του θανάτου με φιστίκι βούτυρο
για την αναμονή στον Παράδεισο.

Έξω από χρόνους, αιώνες και ασπίδες.
Καθαρά, άυλα σώματα που γεύονται το πρωινό τους
πριν την καθορισμένη τους θέση.

Η ανάρτηση βασίστηκε στο πρότζεκτ του Γιώργου Ιατρίδη 25η ώρα, αναζητείστε το
εδώ: http://25thhourproject.tumblr.com



φωτογραφία

Συγγνώμη σε μένα;

Σε σένα να λες που πίστεψες στα πίξελ μιας τετράγωνης αφαιρετικής εξουσίας.

γκρίζα τρίχα

Μια γκρίζα τρίχα αρκεί για να σου διαψεύσει
το αθάνατο του χρόνου σου.

Άλλωστε όλα δεν μετρώνται αντίστροφα
μετά από κάθε μας δράση;

Εν αρχή ην η ζωή·
η αγάπη κι ο έρωτας δευτερευούσης σημασίας
και πικρόχολης εν γένει δοκιμασίας
που το ελάχιστο γίνεται σημαντικό
στο ασήμαντο της υστεροφημίας των.

Άλλωστε όλα είναι ο έρωτας ή όχι;

Το ασήμαντο σαν παίρνει έκταση μας κατακλύζει,
μας σπαράζει, μας σαρκώνει,
μας αποδυναμώνει και στο τέλος μας χωματίζει,
όπως κάθε τι που επιστρέφει μετά μανίας
στη φύση του.

Κάθε κλάδι και μάτι.
Κάθε κοιλιά και χώρισμα.
Κάθε σιωπή κι αδράχτι
στου ύπνου μας το δώρισμα.

30.07.2014