Μια βόλτα στο παράθυρο μου και κάτι ν' αλλάζει.
Μια νέα μέρα ξεκινά κι εγώ αναζητώ τη γεύση του ζεστού πρωινού καφέ.
Υπάρχουν πολλά συναισθήματα, όταν αναβλύζει, όταν ξεχύνεται από το μπρίκι κι εγώ προλαβαίνω ίσα ίσα να κάψω τα χέρια μου..
Μύρισα την κούπα για λίγα δευτερόλεπτα. Τι αίσθηση!
Προς το παρόν θα πιω μια γουλιά και θα τ' αφήσω εκεί, πάνω στο ατσαλάκωτο τραπεζομάντηλο.
Το πρώτο μου τσιγάρο το παρομοιάζω με ιεροτελεστία.
Τα σπιρτόκουτο μου πια πέρα κι έχουν μείνει μέσα μόνο δυο τρία σπίρτα για να μου θυμίσουν τη χθεσινή βραδιά.
Τι βραδιά κι αυτή! Αμέτρητες λέξεις, η μία χωμένη μέσα στην άλλη, να μπαινοβγαίνουν ασυναίσθητα τις ώρες της αγρύπνιας μου!
Όχι, δε θέλω να κατηγορήσω τον εαυτό μου για την παράλογη συμπεριφορά μου, όπως και δε θέλω να ρίξω το φταίξιμο πουθενά.
Μια βόλτα στο παράθυρο μου και κάτι αλλάζει.
Δεν κατάλαβα ποτέ πως έπιασα το πρώτο μου τσιγάρο, πως η μυρωδιά του με γλύτωσε δίνοντας με τη δυνατότητα ν' ανάψω για χρόνια μετά ακόμα τόσα.
Ξέρεις, όταν κλείνω τα μάτια και τραβάω τον καπνό σε σκέφτομαι. Σκέφτομαι εκείνα που περάσαμε , εκείνα που δε μ' άφησαν να σε κρατήσω εδώ κοντά μου. Ίσως να είναι και η μόνη διέξοδος μου.
Η μόνη στιγμιαία σκέψη πριν ν' ανοίξω και πάλι τα μάτια μου και βγω στην πραγματικότητα.
Μια βόλτα στο παράθυρο και κάτι έχει αλλάξει.
